दवा सारखे जीवन
पहाटेच्या प्रहरी,
आभाळ दाटले ;
त्याच्या अश्रुनी,
पृथ्वी न्हाहून निघाली!
त्या थेंबानि स्पर्शाने,
पाने फुलली गर्वाने ;
त्याच्या क्षणभंगुर जीवनाने ,
आनले दुःखाचे उमाले !
हा वेडा जिव ,
कधी पहाटेचा मोती म्हणुन धावला !
कधी दवबिंदू म्हणुन धावला !
इतक्यात .............
तो नष्ट जाला !
कविवर्य \बाबुराव खेडेकर
मो। -9969668366
आभाळ दाटले ;
त्याच्या अश्रुनी,
पृथ्वी न्हाहून निघाली!
त्या थेंबानि स्पर्शाने,
पाने फुलली गर्वाने ;
त्याच्या क्षणभंगुर जीवनाने ,
आनले दुःखाचे उमाले !
हा वेडा जिव ,
कधी पहाटेचा मोती म्हणुन धावला !
कधी दवबिंदू म्हणुन धावला !
इतक्यात .............
तो नष्ट जाला !
कविवर्य \बाबुराव खेडेकर
मो। -9969668366
Comments
Post a Comment